Petine2018.reismee.nl

Zondag en het laatste project.




Lieve belangstellenden,

Wat er zaterdag goed tot ons doordrong, is dat als je niet ‘in je eigen land’ bent, er veel nare dingen kunnen gebeuren, waar je zelfs op zo’n grote afstand, dicht bij betrokken bent. Zo ook de grote brand in ons o, zo mooie kerk in Bovenkerk. Direct na het eten zagen we op onze telefoon al diverse berichten en filmpjes, het maakte diepe indruk op ons, wat een ramp voor ‘ons dorp’. De hele avond bleven er appjes komen, met foto’s en filmpjes van diverse personen. Het raakte vele mensen diep, ook ons, wat een vuur en wat een schade. De foto’s die we zondagochtend zagen, gaven goed aan hoe groot de ravage is, maar gelukkig zijn er ook belangrijke onderdelen gespaard gebleven. We hopen van harte dat de kerk (alweer) gerestaureerd kan worden, hij is immers gezichtsbepalend voor Bovenkerk.

Zondag 16/9, zoals hierboven aangegeven hebben we eerst gekeken hoe het er voor stond met de kerk, daarna ontbeten we en voor 8.00u waren we op pad voor een flinke wandeling, die begon in een redelijke temp, maar die liep snel op, toch hebben we ruim 4 uur gewandeld, dat was erg lekker. We probeerden zo veel mogelijk de straten te vermijden en op onverharde wegen te lopen. Aangezien we een heel beperkt kaartje hadden en er bijna geen straatnaambordjes waren, moesten we af en toe vragen waar we waren. Onderweg kregen we veel appjes met foto’s en aanvullende info over de brand en de gevolgen, we blijven dus goed op de hoogte, dat vinden we erg fijn. Na de wandeling hebben we gezorgd dat mijn internetbundel aangevuld werd en even iets lekkers gehaald voor de lunch, het was tenslotte zondag. Daarna hebben we ons weer opgefrist en zijn we op het terras gaan zitten, waar wel een windje stond, maar een heel warme, we moeten ons vooral niet te druk maken.... dat komt van de week wel weer als we aan het werk gaan. Later in middag zijn we weer naar binnen gegaan om wat te schrijven en te reageren op appjes en mailtjes die bleven komen. Ook na de lekkere maaltijd kwamen er nog diverse appjes met foto’s en filmpjes binnen, sommige foto’s/filmpjes kwamen wel 3X binnen, maar dat is beter dan helemaal niet. Maandag 17/9, om even over 8 uur werden we opgehaald door Lazarus, die onze fietsen in de bus zette en ons naar The Cheshire Home bracht, een school die niet ver van onze woonplek is, geleid door The Little Sisters of St. Francis. We werden ontvangen door een non, die niet wist dat we zouden komen, maar er was nog een andere, die er gelukkig wel vanaf wist. Na een heel kort gesprekje werden we voorgesteld aan de hoofdonderwijzeres, er werkt nog een lerares en een klassenassistente, die vertelde dat zo’n 25 leerlingen op school kunnen hebben, variërend van 4 in de 20 jaar. Ze hebben allemaal een verstandelijke en/of lichamelijke beperking, volgens onze inschatting zeer uiteenlopend. Aangezien de school vandaag pas startte na de vakantie, was er voor ons niet veel te doen, in één groep van 7 wat oudere ll. was geen leerkracht, in de andere groep van 8 ll. waren de juf en de assistente er, maar die moesten de kasten en bureau nog een beetje schoon maken en inruimen, nog wat telefoontjes afhandelen en nog wat spullen opzoeken. Wij konden wat boeken opruimen in de kast en konden verder toekijken. Om 10.00u was er pauze, de kinderen wasten hun handen, gingen bij elkaar in één lokaal, de juf sneed dikke pillen brood, ik deed er een dun laagje (dat was de opdracht) pindakaas op en legde ze op een bordje. Ze deden samen een gebedje, mochten gaan eten en de thee met melk die ze kregen op drinken. Dat was voor sommigen erg lastig, die moesten wat geholpen worden, anderen sopten het brood in de thee of hadden moeite de dikke boterham naar binnen te werken. Lang niet iedereen at alles op, stukken brood gingen van de één naar de ander. Na de pauze hebben Peter en ik de afwas gedaan, waarna we keken wat er te doen was, nog steeds niet veel, er werd nog geen les gegeven, de ouderen zaten nog steeds alleen, we konden wel even met ze gaan lezen werd er gezegd. Dat probeerden we, maar welke boeken moesten we gebruiken, voor iedereen hetzelfde, wie kon wat lezen, het was ons een raadsel. We hebben een Engels boekje gepakt en hebben dat voorgelezen, alhoewel het jongens en meisjes van 16 jaar en ouder waren hadden ze best veel aandacht. Om 11.30u kwam de juf vertellen dat we wel weg mochten gaan, vrijwilligers bleven meestal tot die tijd. Wij vroegen natuurlijk of we nog wat konden doen en we zeiden dat we nog niet weg hoefden. Dan zouden we nog wel kunnen helpen met de lunch die om 12.00u zou beginnen. We hebben toen wat sommen proberen te doen, dat was lastig, wie heeft welk niveau, wat kunnen ze aan, maar ze zijn i.i.g. even bezig geweest. Om 12 uur weer hetzelfde ritueel van handenwassen e.d., voordat ze een bordje eten kregen, wij hielpen met opscheppen. Er was maar één meisje dat hulp nodig had met eten en daar was iemand voor gekomen, het had dus geen zin meer om langer te blijven, of het moest zijn om daarna de afwas te doen.... Daar hebben we niet op gewacht, we zijn op de fiets gestapt en naar Maramba gegaan om daar te gaan schilderen, daar werden we met enthousiasme begroet. We hebben eerst ons lunchpakket genuttigd en zijn toen aan de slag gegaan, er moesten van het blok waaraan we bezig waren nog 2 kamers voorzien worden van muurverf. Toen 1 daarvan af was, is Peter de volgende kamer gaan doen, ik heb de eerste voorzien van de houtverf voor de onderkant, zodat die kamer, op het plafond na, klaar is, de rest volgt. Tegen 5 uur fietsten we naar huis, over de ochtend hadden we niet zo’n voldaan gevoel, over de middag waren we tevreden. Dinsdag 18/9, voor 8.00u waren we bij de school, daar was wel al de schoolassistent, maar verder nog geen juf. Even na ons kwam de bus van de school met de leerlingen, enkelen hadden een rolstoel nodig, die werden keurig gehaald door degenen die dat konden, er waren nu iets meer aanwezigen dan gister. De lokalen zien er best aardig uit, er hangt wat aan de muren en er staat redelijk meubilair, setjes voor twee leerlingen, een glad tafelblad met daarachter, wel er aan vast, een zitbank zonder rugleuning, dat is niet voor alle kinderen even handig. Er is op school maar één meisje dat de hele dag in haar rolstoel zit, de rest zit op de banken, spastisch of andere problemen, of niet. Er is een lokaal voor fysiotherapie met redelijk moderne apparatuur, o.a. een crosstrainer, een lopende band en een apparaat met gewichten voor de armspieren, een non op leeftijd was daar vandaag met kinderen aan de slag. Ook hebben ze een ruimte waarin een zwembadje met verstelbare bodem is. In het kantoortje, waar 2 nonnen aan het werk waren staat een computer met aanverwante artikelen. Toch wordt er ook hier buiten op de binnenplaats gekookt op houtskoolvuurtjes, wordt er afgewassen bij de koude kraan waar je nauwelijks je spullen kwijt kunt en zie je aan het eten dat er ook zuinig aan gedaan moet worden. De juf vertelde dat de kinderen uit arme gezinnen komen, het eten op school is meestal het enige wat ze per dag krijgen. Op de vraag aan de zusters in het kantoortje waar er behoefte aan is hoefden ze niet lang na te denken, er werden zo een aantal dingen opgenoemd. Gelukkig is ons geld nog niet op en bieden we ook hier wat financiële ondersteuning en kunnen we wat van onze voorraad materialen slijten, er werd enthousiast op gereageerd. Deze ochtend was voor ons interessanter dan de vorige, er werd wat les gegeven, ondanks de afwezigheid van een leerkracht, en er gingen kinderen naar fysiotherapie, ook goed om daar eens te kijken. Een jongen (16 jaar) die niet kan lopen en heel verkrampte handen heeft, vooral de linker, (de spieren zijn te kort, de duim zit helemaal de verkeerde kant omgebogen in zijn hand) moest oefeningen doen met jengablokjes, hij moest een zo recht mogelijke rij maken. Later ben ik torentjes met hem gaan bouwen, ook bij het opstapelen van eenvoudige legosteentjes heb ik hem geholpen. Later kwamen er nog 2 meisjes naar het lokaal, één ging er aan de slag met de crosstrainer, de blokjes en de lopende band, de ander deed allerlei oefeningen op een dikke mat met de zuster. De meeste leerlingen krijgen 2 keer in de week fysiotherapie. Wat de verstandelijke beperkingen betreft loopt het sterk uiteen, maar alle leerlingen hebben een laag IQ. Er zijn er volgens ons 2 met het syndroom van Down, van de anderen is niet duidelijk hoe het probleem is ontstaan. We hielpen bij het smeren van brood, hebben afgewassen en later de lunch uitgedeeld. Deze ochtend gaf ons een beter gevoel en we denken dat we de komende dagen genoeg hulp kunnen bieden, voor de middag was er voor ons nog niets te doen, vandaar dat we weer zijn gaan schilderen. Tegen 17.30u waren we thuis, waar we na een koude badderpartij aan het schrijven sloegen, Peter in zijn boekje, ik voor het blog.

Veel liefs van ons.

Reacties

Reacties

Theo

Die Lazerus, is ie smorgens nuchter?

Vincent

Ter info: de 2 koren vd Urbanuskerk haan repeteren in de Augustinuskerk. De diensten gaan worden georganiseerd in het Noorddammercentrum. Het ís werkelijk alom treurnis..
Maar het goede nieuws ís dat de gemeente en de parochie de kerk willen herbouwen. Dat ís fantastisch goed nieuws na die afgrijselijke indrukken.

Lydia

Mooi verhaal weer.
Lieve groet

marian

wat een leuke verhalen om te lezen. geweldig hoor. jullie maken veel mee en wat een conditie hebben jullie. dat is toch verschrikkelijk he van de urbanuskerk. ik ben ervan geschrokken hoor. dan is de social media wel weer geweldig. jullie waren dan ook meteen op de hoogte

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!