Daar zijn we weer,

Aan de reacties te zien is het eerste bericht, na de nodige problemen, aangekomen. Bij het vorige bericht is het er bij in geschoten, maar wij willen iedereen bedanken voor de lieve berichtjes, appjes, gesproken woorden, mailtjes en kaartjes die we kregen om ons een mooie, fijne reis te wensen en natuurlijk voor de financiële bijdragen die we mochten ontvangen, (we hebben weer een groot bedrag te besteden) daar kunnen we weer veel mensen blij mee maken. Nadat we zondag in de ochtend nog het een en ander bekeken hadden in Lusaka, zijn we vanaf het hostel met een taxi (de taxichauffeur die ons hier gebracht had zou ons ook weer naar het vliegveld brengen, maar hij liet het afweten, gelukkig was er een andere man die ons wel wilde brengen) naar het vliegveld gegaan om daar opgehaald te worden voor de rit naar Monze. Om 15.00u werden we ook inderdaad opgehaald, we hoefden niet te wachten op iemand die met het vliegtuig kwam, dus we konden meteen vertrekken. We reden door Lusaka, vlak langs het hostel waar we geweest waren naar het busstation waar we ‘s morgens heen liepen om te kijken hoe het zat met het busvervoer vanuit Livingstone aan het einde van de reis. Wij waren in de veronderstelling dat we door deze chauffeur met de auto naar Monze gebracht zouden worden, maar dat bleek niet zo te zijn. Hij belde met een vrouw die naar het busstation toe zou komen, (er eigenlijk al had moeten zijn) ze zou er over vijf minuten zijn, dat werd uiteindelijk 5 kwartier! Wij dachten dat zij met de auto zou zijn, maar dat was niet het geval, we zouden met de bus naar Monze gaan. Wat ons betrof ook prima, ware het niet dat ze zei dat het op dat moment te laat was om dat te doen, omdat de wegen slecht zijn en het al bijna donker werd..... als we dat geweten hadden, zouden we veel vroeger afgesproken hebben, wij hadden die zondag niet veel te doen. Er was miscommunicatie geweest tussen de verschillende organisatie, maar wat te doen? Drie mensen die extra moesten overnachten, de chauffeur woonde in de buurt van het vliegveld. Wij wilden dan wel proberen weer in het hostel te slapen, de chauffeur belde, er was geen tweepersoons kamer meer beschikbaar, maar wel een gezamenlijke kamer. We stemden in, later bleek dat we dezelfde kamer konden krijgen die we eerder hadden, die hadden ze nog niet schoongemaakt. Waar die vrouw geslapen heeft weten we niet, maar we hadden afgesproken dat we maandag om 8.00u de bus zouden nemen. De chauffeur bracht ons weer naar het hostel, waar we later nog een lekkere maaltijd hadden en waar we weer in ‘ons eigen bed’ konden slapen. Maandagochtend zaten we al vroeg aan het ontbijt, om 7.30u zouden we weer opgehaald worden. We liepen tien voor half 8 naar buiten en de auto stond al voor, het kan dus wel in Zambia, op tijd zijn. Dat op tijd zijn gold niet voor Lenah, de vrouw die met ons mee zou reizen en voor ons de cultuurweek organiseert, en ook niet voor de chauffeurs van de bus waar we mee gingen. (wellicht voor alle chauffeurs heel gewoon) Wij waren ruim voor 8.00u op het busstation, kochten daar vast de kaartjes, want Lena was er nog niet. Pas op het moment dat de bus weg wilde rijden, kwam ze aan, het was toe 8 minuten voor 9! Het busstation was weer net zo’n, op het oog, grote puinhoop als de busstations in Ghana. Overal bussen die met zeer veel moeite achteruit of weg konden rijden, zeer veel kleine kraampjes en heel veel mensen die koopwaar aanboden. Het deed erg vertrouwd aan. In de bus konden we toen alle verkopers verdwenen waren en de bus was gaan rijden weer genieten van een dominee die ons wilde overtuigen van het bestaan van God, hij deed dit zeer overtuigend en fanatiek. Later was er ook nog een man met een sociaal/ maatschappelijk praatje, die hield het korter. Ondertussen reed de bus rustig verder, over wegen die in het begin nog wel behoorlijk goed waren, maar later van veel mindere kwaliteit waren, grote gaten in de weg en niet overal asfalt, zodat de bus soms van links naar rechts over de weg ging. (er wordt hier links gereden) het was al met al weer een hele rit, om 12.45u waren we in Monze, daar stapten we over in een taxi en rond 13.00u waren we bij het huis waar we de komende 5 weken zullen verblijven. We hebben een tweepersoonskamer met eigen toilet en wasgelegenheid. Er is een douche en een wastafeltje, maar geen stromend water. Ze zullen er voor zorgen dat we ‘s morgens warm water krijgen, en verder zullen we zien hoe het gaat. Na een overdadige lunch, hebben we met Lenah wat afspraken gemaakt en zijn we het dorp doorgegaan en over de plaatselijke markt gegaan, een grote markt die er iedere dag is. Daarna hebben we nog wat inkopen gedaan en nu is het lees/schrijftijd. Straks gaan we eten. Er is hier een zitkamer met lekkere stoelen en er staat een eettafel, luxer dan wat we in Ghana gewend waren. We zullen het hier vast wel volhouden..... Nog even iets over het weer, het is warm in de zon, maar er is steeds een flinke wind die het koel maakt en er is nogal wat bewolking. I.t.t. Nederland, nog geen korte broeken weer.

Liefs van Petine.