Lieve lezers,

Zaterdag 22/9 stonden we om 5.00u op omdat we om voor half 7 opgehaald zouden worden bij het postkantoor, dat hier vlakbij is, we gingen een wandelsafari van 3 uur doen. We waren met 4 deelnemers, een ranger, die bij het begin van het park instapte, een gids en een chauffeur die ons om tegen half 8 afzette in het park. Er werd veel verteld over sporen, uitwerpselen, bomen, planten, vogels en natuurlijk het wild. We zagen impala’s, diverse vogels, gnoes en toen we bij een klein stroompje waren een moeder neushoorn met kind, dat was wel heel mooi om te zien. Verder hebben we helaas niets meer gespot, dat viel wel een beetje tegen. Toen we de chauffeur weer zagen kregen we het idee dat we naar een andere plek gebracht zouden worden, maar dat was niet zo, de 2 andere deelnemers werden bij hun onderkomen afgezet en wij reden terug naar de opstapplaats. We zeiden dat we de tocht wel erg kort vonden, we hadden net iets meer dan 2 uur gewandeld. In de beschrijving had gestaan, dat de tocht met gemak uit kon lopen. De gids gaf ons gelijk en vond ook dat we te snel stopten, hij stelde voor dat we ‘s middags nog eens mee konden gaan, dat wilden we wel, we zouden dan om half 3 weer opgehaald worden. We hebben in het dorp nog even rondgelopen en zijn naar huis gegaan, waar we voor de lunch nog even lekker op het terras gelezen hebben. ‘s Middags liepen we weer naar het postkantoor, waar de jeep al klaarstond, we gingen meteen weg met dezelfde chauffeur, maar een andere gids. Bij het park stapte de ranger in die we in de ochtend ook hadden, hij straalde niet echt enthousiasme uit. Nog maar net onderweg, reden we langs een groepje zebra’s, het begon dus heel goed, maar helaas waren dat op wat vogels, impala’s en headdeers na de enige dieren die we zagen. Wel werd er weer erg veel over de omgeving verteld, maar ons doel was veel wild te zien, we hadden ons er meer van voorgesteld, het kan echter niet altijd zo zijn als wij graag willen. We hebben natuurlijk wel genoten van het rondwandelen in een mooi gebied en het rondrijden in de jeep. Zondag, gingen we op weg voor ons laatste uitstapje hiervandaan, nl. naar Zimbabwe om toch ook daar van de watervallen te genieten en dat was zeer zeker de moeite waard. Voor 8 uur waren we op pad, nog even naar de Spar voor iets te eten onderweg en daarna op zoek naar een taxi, alhoewel, voor je hebt kunnen kijken staat er al een taxi naast je, waarvan de chauffeur vraagt of je mee wilt en waar dan wel heen. We lieten ons afzetten bij de ingang van de Falls aan de Zambia kant omdat daar vlakbij de grenspost is. De stempel om het land uit te gaan was snel gezet, we konden dus via de grote brug over de kloof, waar ook het bungy jumpen plaats vindt, richting Zimbabwe. Aangezien we vroeg waren8 was het bij de ‘Immigration’ nog niet druk. Om het landbinnen te komen moesten we formulieren invullen en moest er pp. $30,- betaald worden. Na nog een extra controle, konden we doorlopen naar de ingang van het park, waar natuurlijk ook betaald en weer gecontroleerd moest worden. Nog maar net binnen, kon het grote genieten beginnen, wat een natuurgeweld en wat een massa watervallen, schitterend. Het water klettert zo hard naar beneden dat je steeds grote nevelwolken omhoog ziet komen, je loopt dan ook zeer regelmatig in een ‘regenbui’, maar bij een temperatuur van 37 graden is dat echt geen probleem. Er zijn, na het beginpunt waar je een eind de Zambezi rivier kunt afkijken, wel 13 plekken gecreëerd waar je kunt kijken en verder nog 2 plaatsen bij de rotsen waar je kunt zitten en genieten. We zijn op alle plekken meerdere keren geweest, het is ook iedere keer weer anders o.a. door het opspattende water, we konden er geen genoeg van krijgen. Weer buiten het park moesten we de paspoorten weer bij beide bureaus gestempeld worden, daarna stapten we in een taxi en lieten ons naar het spoorwegmuseum brengen, waar Peter buiten nog wat foto’s maakte van wat oude treinen, waaronder de ‘Royal Livingstone Expres’. We liepen verder richting huis, stopten bij een terrasje om een biertje te drinken! en liepen verder naar huis, waar we over 4 uur aankwamen, we hadden een schitterende dag gehad. We genoten nog na van de foto’s en filmpjes, fristen ons op, lazen en schreven wat, kookten ons eten en genoten er van, wat hebben we het toch goed. Maandag 24/9, de laatste werkweek in Zambia ging van start op de school, bij onze aankomst was de schoolbus net gearriveerd, de meeste kinderen gingen buiten zitten, dat bleek normaal te zijn omdat bijna alle medewerkers op maandagochtend bij elkaar komen in de vergaderruimte, om de week te openen, wij werden niet gevraagd daarbij aanwezig te zijn, wij bleven dus bij de kinderen. Intussen werden de lokalen door de 2 assistentes geveegd en gemopt, één van de oudere leerlingen stofte wat af. Vandaag was voor het eerst de tweede leerkracht aanwezig, zij gaf les aan de oudste groep, ze had er geen bezwaar tegen dat ik in haar lokaal kwam zitten om te helpen. Ze begon met een les over elkaar begroeten, ze legde dat uit in het Tongo en in het Engels, we oefende mondeling en de juf schreef wat kleine zinnetjes op het bord. De leerlingen van het hoogste niveau moesten die zinnetjes overschrijven van het bord, nadat er lijnen in hun schrift gezet waren, voor het lagere level moesten er lijnen getrokken worden en schreven we de zinnetjes met stippellijntjes in het schrift, zodat de kinderen die over konden trekken. Bij beide activiteiten mocht ik helpen en ook bij het controleren, wat kostte het sommige kinders een moeite om wat kleine zinnetjes over te schrijven van het bord, soms moest er letter voor letter voorgezegd worden, sneu om te zien hoe ze hun best doen en er mee worstelden. Na deze les was het tijd voor de welbekende boterhammen met thee. Na een lange pauze was het tijd voor wat rekenen, voor dat er gewerkt kon worden moesten eerst weer allerlei hokjes/lijnen/ gestippelde cijfers in het schrift gezet worden. Wat neemt dat een tijd in beslag en wat is het toch gemakkelijk als je rekenschriften/-boeken/ werkbladen/-boekjes e.d. hebt waarin gewerkt kan worden, dat scheelt zeeën van tijd. Het is trouwens ook jammer dat er niets voorbereid wordt, alles gebeurt onder schooltijd, de juffen komen en gaan vaak met het schoolbusje. Peter was deze ochtend bij juf Evelien in de klas, zij begon met de dagen van de week en deed daarna oefeningen met de cijfers 1 en 2, daarna ging ze weg en kregen de assistentes en Peter de opdracht om oefeningen te maken voor de kinderen, hieraan is tot de pauze gewerkt. Na de pauze was de juf nog niet terug, een van de assistentes zei tegen Peter dat hij wel wat met de kinderen kon gaan doen, waarop hij antwoordde dan hij van juf Evelien geen instructie mocht geven. Later gaf de andere juf de kinderen een tekenopdracht, waaraan tot twaalf uur gewerkt werd. Na de pauze was de kleermaker op school om bij een aantal ll. de maat te nemen voor een nieuw schooluniform, de nonnen hadden besloten om een deel van het door ons geschonken geld, daar aan te besteden, een goede keus, volgens ons. Na het uitdelen van het eten zijn we naar ‘de oudjes’ gefietst, daar stuitten we op wat problemen. Luca was aan het schilderen met de verf en kwasten die wij zouden gebruiken, dat zou hij ook in de middag gaan doen, bovendien was Peters verf t-shirt verdwenen. We stonden op het punt naar huis te gaan, toen Angela op de proppen kwam, Luca moest iets anders gaan doen zodat wij verder konden en ze ging op zoek naar een shirt voor Peter, zo konden we dus toch aan de slag. Het was alleen wel jammer dat Luca de verf wel heel erg verdund had, bij het rollen over de muren leek het wel of je aan het douchen was, maar goed we gingen door tot de verf op was. We hebben de spullen weer schoongemaakt en opgeruimd en zijn naar de verfwinkel gegaan om nog een emmer verf te kopen, als het goed is gaat Victor die morgenochtend ophalen, zodat we verder kunnen, even over 5 waren we weer thuis.

Lieve groet van Pi.