Petine2018.reismee.nl

Op weg naar de laatste week.


Beste mensen,

Woensdag, we waren nog maar net bij de school, of de bus met kinderen kwam er al aan, snel rolstoelen gepakt en wat kinderen naar hun plekje gebracht. En toen begon het wachten, wat konden we deze dag doen. Het leek er op of er actie zou zijn, de juf schreef, nadat ze lijnen getrokken had wat zinnen op het bord en wat schrijfoefeningen. Daarna liep ze weg naar het andere lokaal waar nog steeds geen leerkracht of klassenassistente was, ging in de schriften van de ll. lijnen trekken voor het ene groepje en woorden met stippellijntjes schrijven voor de andere. (er zitten kinderen van 2 levels in ieder lokaal) Toen Peter haar zei dat wij ook die lijnen en woorden voor haar konden doen, reageerde ze geprikkeld dat dat haar werk was. De ll. kregen vervolgens hun schrift en moesten aan de slag, er werd geen uitleg gegeven over de zinnen op het bord, (ze moesten in de Engelse zinnen de -ing vorm invullen) de drie die er mee aan de slag moesten, hadden er heel veel moeite mee, soms moest er woordje voor woordje aangewezen worden wat ze op moesten schrijven. De kinderen die de Engelse woorden over moesten trekken, wisten niet eens welke woorden het waren, één meisje ging zo maar aan de slag door hier en daar een letter over te trekken. Tot de pauze om 10.00u is er verder niets gebeurd/gedaan, de juf is nauwelijks nog in de klas geweest, wij hebben niets anders gedaan dan wat aanwijzingen gegeven, in het andere lokaal is helemaal geen les gegeven. Gelukkig kon ik in de pauze weer brood snijden en smeren en daarna weer afwassen, want met de kinderen gebeurde weinig, eigenlijk niets, de juf had het druk met andere dingen. Hadden wij dan niets kunnen doen met hen, waarschijnlijk best wel, maar als je niet weet wat ze kunnen/kennen en meestal doen, is het moeilijk iets aan te pakken. Wij hadden allerlei materialen meegenomen en aan de juf gegeven, ze zei toen dat we na de pauze wel iets daarmee konden doen, maar toen wij afgewassen hadden, moesten we even zoeken waar de kinderen waren. Er bleek een soort vergaderruimte te zijn met mooie stoelen en tafels met kleden, waar ze allemaal zaten, wij gingen er dus ook naar binnen en wachtten tot er iets zou gebeuren. Na een poos kwam de juf daar met een assistente en wat gingen ze doen, gekregen kleding uitzoeken en kijken voor wie er iets bij zat. Velen kregen iets van kleding, de anderen niet. Vervolgens gingen ze weer naar het lokaal om te wachten op de lunch, het was inmiddels bijna tijd daarvoor, we konden dus nog even helpen met uitdelen.... Min of meer gefrustreerd zijn we op onze fiets gestapt, het was een zeer saaie ochtend, als dat zo doorgaat gaan we het hier geen 2 weken volhouden, dan veel liever aan de slag bij het constructie project, wel zwaarder, maar een stuk gezelliger en productiever. In de middag zijn we wel actiever geweest, we zijn weer aan de slag gegaan met muurverf, nadat we onze lunch op hadden. Om thee hoeven we hier niet meer te vragen, die wordt bijna meteen voor ons gemaakt. Donderdag 20/9, we waren weer bijtijds daar, zodat we met de rolstoelen kinderen konden wegbrengen naar de klas, de 2 hulpen waren meegekomen met de bus, maar waar was de juf? De kinderen zaten in de lokalen zonder toezicht (de 2 dames waren buiten aan het vegen) en werden hoe langer hoe onrustiger. Wij zijn dus naar binnen gegaan, maar wat konden we doen, na de minder leuke ervaring van gister waren we het eigenlijk ook wel zat, zo wilden we niet verder. Dik over half 9 ben ik op zoek gegaan naar de zuster die verantwoordelijk is voor de vrijwilligers, er zaten er 2 in een kamertje te ontbijten, die mij binnen vroegen. Ik heb toen verteld dat we wel teleurgesteld waren omdat we zo weinig hulp mochten/konden bieden, dat we het prima vinden om te smeren, af te wassen en eten uit te delen, maar dat we ook zo graag bij andere dingen willen assisteren, kinderen helpen bij opdrachten, dingen extra uitleggen e.d. Als dat niet tot de mogelijkheden zou behoren, zouden we liever naar een ander project gaan. Een van de nonnen ging al snel de juf bellen, die onderweg was en even later binnenkwam, waarna ze meteen met elkaar in gesprek gingen; ik ging naar de lokalen terug. Een poosje later werden Peter en ik binnen geroepen, de juf zat bij de zusters en keek ons nogal nors aan. Ze ging flink in de verdediging want zij was verantwoordelijk, moest zelf opdrachten geven en uitleggen, want je hebt speciale bevoegdheden nodig om deze kinderen les te geven, als je controle van de inspectie zou krijgen..... Ik gaf aan dat wij de zinnen die zij op het bord schreef, ook hadden kunnen opschrijven, evenals de schrijfpatronen, wij hadden de lijnen in de schriften kunnen trekken en de overtrekwoorden kunnen noteren. Daar zei ze niet veel op, wel was ze verbaasd geweest dat wij niet met de kinderen gedaan hadden met het knutselmateriaal dat we meegenomen hadden. Wanneer dat had gemoeten was ons niet duidelijk. Om kort te zijn, nou ja kort... de juf zal proberen ons er meer bij te betrekken en wij zullen wat dingen voorbereiden om die met haar en de kinderen te doen. Tot de pauze zijn we een knutselopdracht gaan voorbereiden voor de groep groteren, we zouden vlechtmatjes gaan maken. Het was maar goed dat we vast de basis hadden gemaakt en vast geplakt, want voor de jongeren (16 t/m 24) was het nog erg moeilijk om een strookje boven en onder verticale stroken te steken. Ze vonden het echter wel leuk om te doen en waren trots op hun resultaat. Tegen de tijd dat iedereen het af had, of het af had laten maken, was het tijd voor de lunch, nadat we die uitgedeeld hadden zijn we naar oudjes gegaan. Ja, er zijn daar echt oude mensen, we verbazen ons er steeds over, dat ze buiten de ouderdomskwaaltjes om, toch zo gezond zijn, als je ziet hoe de toiletten, de wasruimtes en hun kamers er uit zien, hoeveel beestjes er huizen en hoe ze vaak op de grond zitten te eten. Tijdens onze lunch, waarbij Peter nog genoot van een maïskolf die daar bereid was, kregen we de complimenten van Victor, we waren harde, sterke werkers, hij was heel blij dat we zo veel voor ze deden. We zijn weer aan de slag gegaan en hebben nu bepaalde ruimtes voor de tweede keer gedaan, waardoor ze er veel beter uitzien. Omdat we vrijdagmiddag ‘vrij’ willen zijn, hebben we afgesproken dat we volgende week weer verder gaan. Na nog even bij De Spar te zijn geweest, fietsten we verder naar huis, waar we nog steeds niet lekker kunnen douchen, het blijft tobben met het stromende water, maar we hebben i.i.g. wel water, zodat we weer heerlijk opgefrist zijn. Vrijdag 21/9, we gingen bijtijds weg, de nonnen hadden onze vraag om werk goed ter harte genomen, ze hadden Peter nl. gister gevraagd om er ruim voor 8.00u te zijn, zodat we stoelen uit de eerder genoemde vergaderzaal, naar de kapel konden brengen, er zou op vrijdagochtend een dienst zijn voor de kinderen. Toen we dat gedaan hadden met hulp van een medewerker van het huis, mocht ik de kapel gaan vegen en Peter kreeg een doekje om het e.e.a. af te nemen. Daarna werd er door een andere non een mop gepakt voor Peter, zelf pakte ze een bezem, toen ik daarop reageerde dat ik al geveegd had, negeerde ze dat en ging de hele kapel nog eens vegen en Peter mocht moppen. Ik ben toen maar naar de lokalen gelopen waar de leerlingen inmiddels al een poosje zaten te wachten op wat komen ging. Aangezien de juf en de assistentes bij de jongere kinderen zaten ben ik naar het andere lokaal gegaan, daar heb ik wat Engelse liedjes gezongen, de dagen van de week en de maanden van het jaar met ze opgezegd en wat andere oefeningen gedaan. Tegen 9 uur konden we de kapel in gaan, waar iedereen heel rustig bleef wachten tot om 9.15 eindelijk de dienst begon. Buiten de ll, de nonnen, de medewerkers en ons om, zaten er ook wat andere mensen, waarschijnlijk uit de buurt. Na de mis gingen we niet de gister beloofde sportoefeningen doen, maar we liepen naar de vergaderruimte, waar de stoelen weer snel teruggezet waren, om daar plaats te nemen met een groep van 4 mensen van een of andere vereniging en nog een meneer alleen, van de organisatie van congregatie. Ons is niet precies duidelijk geworden, waarom ze er waren, maar ze vertelden wat, kregen een rondleiding en brachten wat spullen mee voor de kinderen, oa. wat eten, drinken, toiletpapier en schriften. Al die tijd bleef het heel rustig in de zaal, ondanks het feit dat dit samenzijn wel tot 11.15u duurde en de kinderen hun boterhammen van 10 uur niet gehad hadden. Na afloop verzamelden ze zich in 1 van de lokalen en kregen ze eindelijk iets te eten en te drinken. Na afloop daarvan hebben we snel de boel weer afgewassen, want niet heel lang daarna was het al weer tijd voor de lunch, die hebben we mee uitgedeeld en toen zijn we naar huis gegaan. Deze ochtend hebben we ervaren dat de juf ook veel aardiger kan reageren/zijn dan ze tot nu toe gedaan had, ze sprak met ons en deed heel vriendelijk, en dat een ochtend hier totaal anders kan verlopen dan gedacht. We hebben thuis geluncht en zijn daarna naar de Tourist Information gegaan om te vragen hoe het zit met een visum als je naar Zimbabwe gaat voor de watervallen, daar konden ze niet veel over zeggen, ze stuurden ons naar The Immigration Office waar we ook niet veel wijzer werden, en dat in Livingstone, de stad van de Victoria Watervallen! We fietsten naar het Sunbird huis om wat te vragen over volgend weekend, als onze 10 weken er al weer opzitten. We werden daar enthousiast begroet door diverse medewerkers, Sara een vrijwilligster waar we het constructieproject mee samen deden, we hebben een poosje staan kletsen, en door Kennedy en Rebeccah met wie we in het kantoortje hebben zitten praten. Ze waren aardig op de hoogte van al onze activiteiten en waardeerden dat hel erg, we hebben met ze afgesproken dat ze van ons nog geld zullen krijgen voor het schoolgebouw, als we nog over hebben, daar zouden ze heel blij mee zijn. We fietsten nog even naar de school, waar de kozijnen en ramen geplaatst waren die door ons (velen van jullie) betaald waren, maakten wat foto’s, liepen naar de overkant naar de nieuwbouw (het storten van de vloer was klaar, ze waren nu bezig met het maken van grote blokken waar de muren van opgebouwd moeten worden) en gingen daarna met een flinke omweg op onze mountainbikes naar huis. We hebben daar nog een poosje op het terras in de wind gezeten, het was weer heel erg warm. De Zambianen lopen zelf te zuchten en steunen vanwege het warme weer, ze zien op tegen oktober, wanneer de warmte het ergst zal zijn, dagelijks boven de 40 graden. Wij zullen er voor zorgen dat we dan weer in ons ‘koude kikkerlandje’ zijn, waar we het de eerste dagen weer heel koud zullen hebben, temp verschil meer dan 20 graden.

Liefs en zeer warme groet, Peter en Ineke.

Reacties

Reacties

vincent

Hoe houd je het uit met die juf. Wat een mens...
Maar goed, het schijnt dan uiteindelijk toch nog iets geworden te zijn. Wat moeizaam allemaal. en waar kwamen jullie eigenlijk voor? Wat was jullie bedoeling? Schoonmaken en verven kan toch iedereen? Maar ja, geld, dát is natuurlijk ook zoiets.
Het is meer dan 20 graden verschil, vrees ik. Het is hier 14 graadjes. En dan heb je nóg mazzel.

Ypke Broek

Ja, ik reageer ook even. Zoiets van Graag of Niets. Maar oké, er zijn ook wel weer mensen bij die blij zijn met jullie vele werkzaamheden, die jullie verricht hebben.

Jullie gaan de laatste week in en komen snel weer thuis, lekker warm douchen, normale temperatuur voor september, lekker nachts onder de deken en kamers zonder beestjes :) Wij wonen in een goed land. Groet vanuit een vochtig Amsterdam, en die Urbanus, ja dat is triest, maar gelukkig geen slechtoffers......

Karin

Super leuk om jullie verhalen te lezen!
Maar wat jammer dat jullie zo weinig mogen doen van de juf, terwijl jullie zoveel in huis hebben!
Hopelijk verandert er nog wat.

Tot snel.

Groetjes Karin

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!