Lieve belangstellenden,

Gelukkig, we kunnen weer wat schrijven, dagen hadden we geen WiFi, maar dat is nu opgelost, we hebben een router laten kopen in Lusaka en kunnen dus weer wat versturen, zoals de foto’s van deze morgen. Het gaat niet allemaal even vlot, maar haast moet je hier sowieso niet hebben....                                                  Maandagavond hadden we een voor ons wat vreemde avondmaaltijd, we kregen gekookte aardappelen (wel droog zonder iets) en een bordje geroosterde pinda’s. (wel lekker)                                                          Dinsdagochtend gingen we met Lenah naar een school in Monze, we hadden daar een gesprekje met het hoofd van de school. Op die school hebben ze wel 600 leerlingen en een ‘evenredig’ aantal leerkrachten, nl. 12..... Hij vertelde ons dat er soms wel 80 of 90 leerlingen in een lokaal zitten. (En wij in Nederland maar klagen...) In de middag zijn we met een taxi naar Gonde Shrine gegaan, voor een bepaalde stam een heilige plaats, waar mensen minstens 1 keer per jaar samenkomen om en tijdens een ceremonie te bidden voor bv. een goede oogst, regen of genezing. Er worden ook spullen geofferd. Vanuit het hele land komen dan meer dan 500 mensen voor 5 dagen daar naar toe. Er moet eerst aan een soort dorpshoofd, in dit geval een oude  vrouw, (het is een piepklein dorpje) toestemming gevraagd worden. Eigenlijk moet men de plaats blootsvoets betreden, maar dat hoefden wij gelukkig niet. Er wordt ook eer betoond aan overleden leiders, waarvan men gelooft dat hun geest daar nog aanwezig is. Het was erg interessant en ook heel mooi om te zien. Deze avond konden we genieten van een echte Zambiaanse maaltijd. Kina en Sylvester bereiden onze maaltijden en deze avond kregen we ‘eetles’ van Sylvester, we aten chima, een soort ballen gemaakt van maïsmeel en iets van een een vlees- en groente prutje. We moesten natuurlijk met de handen eten, hij deed voor hoe je van een maïsbal met je rechterhand een stukje afhaalde, in je hand daar een soort balletje van maakte en er een kuiltje in vormde en daar iets van het andere eten in deed. Het lukte hem prima, maar wij zaten er nogal mee te knoeien. Het is best lastig om netjes met alleen je rechterhand te eten. Het smaakte trouwens prima.                Woensdag 25/7 brachten we een bezoek aan het Nationale Museum in Choma. We gingen met zo’n busje dat ze in Ghana trotro noemen. Ook hier moet het busje vol zijn voor het vertrekt, we hadden geluk, er zaten al mensen in en met ons erbij was het bijna vol, vrijwel direct na onze komst stapten de laatste mensen in. We zaten weer flink op elkaar gepakt en al snel hadden we in de gaten dat niet bij iedereen de deodorant 24 uur werkt, die geur vermengt met wat bezinegeur en de ‘frisse ademlucht’ van sommige mensen, maakte de reis van zo’n twee uur soms minder aangenaam. Over de staat van het busje, zal ik maar niets zeggen.... In het museum kregen we een rondleiding. Nogal wat tentoongestelde spullen kwamen overeen met datgene wat we in Lusaka in het museum ook gezien hadden. Er werd veel verteld over de voor- en nadelen van de dam in het meer bij de Zambezierivier, buiten lagen grote, zware ijzeren ballen die gebruikt waren om bomen om te laten gaan, ze lieten die van de helling af rollen zodat veel bomen ontwortelden. Na nog in de museumwinkel gekeken te hebben naar kunstnijverheid uit de omgeving, was het tijd om wat inkopen te doen bij de Spar voor onze lunch, die nuttigden we op een klein terrasje vlakbij het busstation, waar kaartjes gekocht werden voor een grote bus die ons naar Monze zou brengen. Na nog een taxiritje ging Lenah naar huis, wij liepen nog even naar de markt, waar ik nog een paar simpele gympjes kocht, meer ben je in die stofboel hier niet waard.  Thuis legden we wat kleding neer waar Kina en Sylvester het e.e.a. uit mochten zoeken, Sylvester voor hemzelf en Kina voor haar en haar 3 kinderen, ze waren dolblij, innige omhelsingen volgden.  Donderdag stonden we om kwart voor 5 op, we wasten ons snel, kleedden ons aan en aten nog even een banaantje, omdat we om half 6 opgehaald zouden worden om naar het Lochinvar Nationaal Part te gaan. Om 10 voor 6 stond de taxi voor. We reden eerst een stuk over een goed begaanbare weg, maar de rest van de rit was het hobbeldebobbel, net als in het park. We genoten onderweg van een prachtige zonsopkomst. Bij de ingang van het park waren meteen apen te zien, later zagen we ook andere soorten, oribis en  baboons. Met een ranger gingen we het park in dat 420 km2 groot is. Het aantal diersoorten dat we zagen, viel wel wat tegen, maar wat we op een gegeven moment bij een meer zagen was prachtig. Een heel groot aantal  ree-achtige dieren, kafoër en lechwe trokken, nadat ze de alarmroep van vogels gehoord hadden, al rennend en springend naar het water toe, waar talloze vogels zaten die later opvlogen waardoor de lucht vol zwarte stippen zag, werkelijk geweldig om te zien. Voordat de dieren zich haastend naar het water begaven, zagen we ook nog twee vechtende mannetjes, de geweien hoorden we kletteren. De natuur in het park was prachtig, zeker bij het meer waar we later kwamen. Daar was het een drukte van belang, de vissersboten waren aangekomen en de vis moest met ijs ingepakt worden. Er werd gesorteerd, door vooral vrouwen en ijs verpulverd om tussen de vissen  te doen. De vis werd met wat vrachtauto’s naar Lusaka en Livingstone vervoerd. Hier en daar werd ook wat vis verkocht, Lenah en de chauffeur gingen met aardig wat vis naar huis. Bij het meer hebben we geluncht, waarna we naar een gigantische boom reden die gedeeltelijk versteend was, dat was goed te voelen aan de buitenkant. Er zat een heel groot gat in de boom waar je met meerdere mensen in kon staan. Vlakbij de boom was de ‘drumming rots’ op een bepaalde plek in de rots klonken mooie geluiden als je er met stenen op tikte. Ook in het park was een bijzondere plek met een hotspring, het water was zo heet dat je je hand er niet in kon houden. De bodem van dit ondiepe water was prachtig gekleurd, de planten, het gras en de struiken er om heen waren mooi groen. Na van dit alles genoten te hebben, hobbelden we weer het park uit, kochten nog houtskool voor de chauffeur en reden ook weer via een slechte weg naar een geasfalteerde en toen naar huis. Over vieren kwamen we daar aan. We hebben buiten nog lekker zitten lezen, hadden een maaltijd waarbij van die piepkleine visjes kregen waar wij beiden niet van houden, maar de rest was lekker.