Lieve familie en bekenden,

Na een lekkere warme douche, we worden ierdere morgen verwend met een grote emmer warm water, en een lekker ontbijti gingen we weer op pad. Het werd een dag met diverse bezoekjes aan families. Eerst brachten we bij Macklenei de nieuwe deken en de kleding, die is tweedehands, we beginnen er aardig handigheid in te krijgen om de kleding voordelig op de kop te tikken. De eerste keer kochten we tweedehands dat op hangertjes hing, dat graaien in een grote stapel vonden we maar niks, tot we in de gaten kregen dat de kleding in de stapels nog veel voordeliger was, dus......, want hoe meer we kunnen kopen hoe fijner het is. Ook de dekens die we kopen, steeds bij dezelfde man, worden steeds voordeliger. Macklenei was niet zo lekker deze dag, ze zat buiten in haar stoeltje met een stuk vitrage over haar heen tegen de vliegen. Toen we dat even optilden om haar te begroeten, zwermden er ook meteen een heleboel vliegen om haar hoofdje. Haar moeder, die later met ons mee ging op ‘familiebezoek’, zodat we met 4 vrouwen en Peter de ronde deden, was erg blij met de spullen. We gingen naar de familie van Sara, het meisje met een vergroeid handje en beentje. We kwamen aanlopen, ze zag het, rende naar me toe en vloog me in de armen. Zij heeft verder gelukkig geen beperkingen, maar wel een moeder met astma die moeite heeft met het vervoeren van Sara, lopen is voor haar vaak te ver. Sara gaat naar het schooltje/de crèche waar ik eerder over schreef en ze gaat regelmatig naar een soort fysiotherapie. Moeder wil graag een deken en eventueel een fiets, ze mag gaan informeren wat een degelijke fiets kost. Oma, die bijn blind is en er ook bij was zou heel graag oogdruppels hebben. Als we weten wat die kosten en wat ze nodig heeft, kunnen we die eventueel voor haar kopen. We vervolgden onze ‘missie’ en gingen langs twee gezinnen waar de moeder niet thuis was, we liepen door naar een buiten het dorp gelegen nederzettinkje waar een familie woont, een oma, haar dochter, wat kinderen en Kennedy, weer zo’n hoopje mens met vergroeiingen, armpjes en beentjes zijn flinterdun en kunnen niet gestrekt worden, de handjes zijn samengetrokken vuistjes. Hij is zes, maar hij kan helemaal niets, liggen op de grond of in iemands armen en eten doet hij nauwelijks. Vader is niet meer in beeld, zo’n kind wilde hij niet, mensen uit de omgeving mijden deze plek ook i.v.m. Kennedy. Wij zullen wat kleding, luiers en een deken voor hem kopen en Peter maakte de afspraak dat hij mee zal gaan naar het gezondheidscentrum (om te kijken of er wellicht een stoeltje of een soort buggy zoals Kifti kreeg voor hem is) en de taxikosten voor zijn rekening zal nemen. Ondertussen heeft een oudere jongen een pan ‘plaatselijke drank’ neergezet (eerder ook al gekregen bij Eric) gemaakt van o.a. maïs. Het is crèmekleurig en er drijven wat graandeeltjes in. Peter en ik zijn altijd al tevreden met een klein laagje...... Hierna vervolgden we onze weg en gingen naar Good Luck, (dat heeft hij beslist niet gehad, besef je, als je hem ziet) een jongetje van 6, dat op de grond zit, zich wel enigszins kan bewegen, iets vast met zijn linkerhand kan pakken, maar verstandelijk beperkt is, niet kan praten en niet kan lopen. Wat hij wel goed kan is heel lief en veel lachen. Hij gaat regelmatig naar ‘The Holy Family’, de instelling waar Sara ook wel heen gaat voor fysiotherapie. Moeder zou graag luiers, een deken, schoolgeld en iets waarin hij kan zitten hebben, zodat hij niet altijd op de grond hoeft te zitten. We gaan ons best doen. Ondertussen is er ook een vrouw uit het dorp gekomen die een kind met beperkingen heeft, zij zou ook graag hulp willen. Wij hebben tegen haar gezegd dat we eerst verder gaan met de al eerder ‘aangemelde’ kinderen en dan kijken wat we nog kunnen doen. Het gaat blijkbaar als een lopend vuurtje door het dorp dat wij van alles voor iedereen kunnen doen. Na dit bezoek zochten Peter en ik even een plekje om te lunchen. We hadden gisteren een lekkere, grote avokado gekocht, om op onze meegenomen boterhammen te doen. Op een bankje onder een grote boom genoten we zo even in alle rust van de lunch. Het volgende bezoek was aan de familie van Beatrice, een meisje van 1 jaar en 7 maanden. Ook dit gezin woont op enige afstand. Als we aankomen wordt er besloten door te lopen naar het huisje waar overgrootmoeder op de grond zit, een oude (96 jaar) bijna tandenloze vrouw, die ons meerdere keren vriendelijk gedag zegt en de handen schudt. Beatrice heeft spierproblemen, kan haar hoofdje niet goed rechtop houden en heeft heel slappe beentjes waar ze doorheen zakt als ze proberen haar te laten staan. Het zou voor haar goed zijnom naar ‘The Holy Family’ te gaan voor therapie, het vervoer is dan een probleem, met een fiets zou moeder zeer geholpen zijn, ook wil ze wel graag een deken, en luiers. We zullen kijken wat we kunnen doen. Nadat we het zeer schamele onderkomen verlaten hadden gingen we naar Mathilda’s huis. Daar ontmoetten we het volgende ‘geval’. Er zat een vrouw en er waren 3 kinderen, niet allemaal van haar. Het ging om een jongetje dat mee was, hij had problemen gehad met zijn darmen. Het bleek dat hij een grote open wond boven zijn navel had, hij had in juni (!) terug moeten komen voor hulp in het ziekenhuis, de vervoerkosten waren echter een probleem. We kregen de wond te zien en schrokken er erg van. Er zat een ronde opening van wel 7 à 8 cm. doorsnee, zo te zien keek je tegen de darmpjes aan, hij had snel hulp nodig, we hebben tegen de vrouw gezegd dat moeder snel mogelijk moet komen om direct met hem naar het ziekenhuis te gaan, wij betalen het vervoer. In de tussentijd bleek de timmerman gekomen om de bankjes en de deur te brengen, we liepen dus even naar het lokaaltje, dat zich op het terrein bij Mathilda bevindt. De bankjes en de deur waren goed gelukt, we zagen blijde gezichten en dankbare mensen. De timmerman gaat nu op zoek naar een metalen deurpost en naar hang- en sluitwer en hij gaat nog een luik voor het raam maken, zodat alles afgesloten kan worden. Ook gaat hij de muur langs deurpost en raam afsmeren. Dat alles zal uiteindelijk 1600 kwacha kosten, €160,-. Voor onze begrippen onvoorstelbaar, maar hier vrij normaal. Dat wil echter niet zeggen dat alles goedkoop is, een liter benzine bv. kost rond de €1,40. Al de bezigheden van de middag hadden meer tijd in beslag genomen dan we verwacht hadden, het wandelen met Angela moest er helaas bij in schieten, helaas, maar volgende week gaat dat vast wel weer lukken. We zijn met Lenah richting huis gelopen, we hadden er een week met veel bezoekjes, praten en inkopen doen op zitten. Thuis genoten we weer van een maaltijd met vis en veel groente. Zaterdag, eerst lekker gerend en na het ontbijt de was gedaan, we houden het wel aardig bij, maar vandaag moest het bed verschoond worden, handig hoor, van die grote lakens wassen in een emmer, maar het is gelukt en ‘s avonds hadden we weer een lekker fris bed. Vandaag zou in het teken staan van boodschappen doen, 3 dekens, kleding, 3 pakken luiers en we wilden informeren naar fietsen om een beetje op de hoogte te zijn. Voordat we weggingen bleek dat we geen mail meer konden versturen. We hadden van Ziggo een bericht gekregen dat ze ons account geblokkeerd hadden, omdat anderen via ons account mails verstuurd hadden, ze gaven aan wat we moesten doen. We vertrouwden het niet helemaal en dachten aan een ‘fout’ mailtje. Dat bleek later niet het geval. Na enig zoeken kreeg Peter via de chat contact met Ziggo, ze waren bereidwillig en behulpzaam, meerdere keren is er contact met ze geweest en ‘s avonds was het weer in orde. Tijdens het theedrinken op de binnenplaats ‘s morgens, kregen we nog bezoek van een echtpaar van middelbare leeftijd. De man had een brief bij zich met daarbij kopieën van zijn paspoort e.d. Het bleek dat hij een boerderij had geërfd, zelf ‘disabled’ was (voor ons niet zichtbaar, echter, wij kunnen niet in zijn hoofd, hart enz. kijken) en hij vroeg hulp. Hij zou graag koeien/ossen willen, een ploeg en nog wat ander gereedschap. Wij hebben hem duidelijk gemaakt dat wij hier in eerste instantie zijn om kinderen te helpen en wel geld hebben, maar geen giga bedragen. Na de uitleg begrepen ze het wel en gingen er weer vandoor. Tussendoor zijn we naar de markt geweest, we hebben gezocht naar fietsen, maar nauwelijks iets gezien aan degelijke exemplaren, kleding gezocht in verschillende hopen, dekens gekocht, die worden per deken steeds 10 kwacha goedkoper.... en we zijn op pad geweest voor luiers, maar de farmacie was dicht en verder konden we ze nergen vinden, diekomen later dan wel. Ook deze dag ging door al het gedoe weer snel voorbij, voor we het wisten was het tijd voor ons supper. Zondag 5/8. Een ontbijtje met voor ieder 2 heerlijk gebakken eitjes en een lekker bordje pap. We hebben elk een eitje op brood gedaan bewaard voor de lunch, zodat onze twee koks niet terug hoefden te komen voor het bereiden van een lunch. Om 9 uur ziijn we weer naar de kerk geweest, er zaten wederom heel veel kinderen (alleen) in de kerk. Er werd door jongeren weer volop gezongen en getrommeld en soms door vele mensen mee geklapt. De kerkgangers zijn hier allemaal wel heel vroom. Na de dienst zijn we nog even langs de farmacie gegaan, maar die was gesloten, morgenochtend vroeg gaan we maar even de nodige pakken luiers halen. Na gelezen, geschreven en geluncht te hebben, zijn we een flink stuk gaan wandelen, weer leuke plekjes gezien onderweg. We zijn nu net terug, hebben ons even lekker opgefrist, wat is het hier toch ongelooflijk stoffig en zitten nu weer even dingen af te maken. De koks zijn al weer actief voor ons, het zal vast wel weer lekker worden.

Geniet van het mooie weer, zonnige groeten van ons.????