Petine2018.reismee.nl

Weekend met interessante ervaringen.


Lieve volgers,

Zaterdag, rendag, we hebben de zon, die grote rode bal, weer op zien komen. Wat is dat toch een prachtig gezicht. We hebben er geen moeite mee vroeg op te staan, het gebeurt heel vaak dat we al rond 5 uur liggen te lezen. In de nabije omgeving van het huis waar we verblijven staan nl. ‘s nachts nogal wat grote vrachtwagens, die gaan vroeg in de ochtend weer rijden en dat geeft het nodige lawaai, het huis ligt bovendien aan de doorgaande, drukke weg. Aangezien we toch geen uitslapers zijn, vinden we dat geen probleem. Na het ontbijt, een douche en een wassessie, gingen we lekker even buiten zitten om de balans op te maken. Het bleek dat we nog wat geld kunnen besteden aan Chicheleko, het dorp waar we gister waren, ook de mensen daar zullen blij zijn. Na nog even gelezen te hebben, gingen we op pad om wat fruit en luiers te kopen, geld te halen (er moet volgende week nog heel wat betaald worden) en nog wat rond te neuzen. Weer thuis was het zowat tijd voor de lunch. Om 14.30u hadden we afgesproken met Lenah, zij zou ons in contact brengen met mensen die niet kunnen horen en spreken. In een kleine ruimte zaten zo’n 15 jonge mannen en 2 vrouwen. Één kon wat horen en spreken, de rest niet. Dit groepje mensen stond o.l.v. de ouders van een van de jongens, iedere zaterdagmiddag komt de groep bijeen om met elkaar te overleggen. Ze zijn momenteel bezig om te proberen van de regering geld te krijgen om op stuk land dat beschikbaar is, mais te verbouwen, zonnebloemen te laten groeien zodat ze olie kunnen produceren en een autowasserij te beginnen. Al deze mensen zaten vol energie en enthousiasme, ze willen graag geld verdienen om verder te kunnen leren, sommigen hebben geen ouders meer, anderen hebben ouders die hun studie niet kunnen bekostigen. Ze zouden graag een begin kapitaaltje willen om te kunnen starten. Omdat ze op hun handicap na gezond zijn en kunnen werken maakt de regering problemen om hun te helpen. Het was interessant om te zien hoe ze met elkaar ‘praatten en discussieerden’. Naast de ruimte waar deze mensen zaten, was ook nog een klein klaslokaaltje waar de vrouw doordeweeks les geeft aan doven uit de omgeving, jong en oud. Wij hebben haar beloofd knutselmateriaal te geven dat we meenamen uit Nederland. We zijn tot een uur of 5 gebleven. Zondag, een rustige start met een ontbijtje en een kerkdienst om 9.00u, we voelden ons wel een beetje verplicht om te gaan, het was nl. de laatste mogelijkheid en deze week zei ook al iemand tegen ons dat hij ons zondag gemist had in de kerk..... Na de dienst zijn we even bij de bakker langs gegaan om te kijken of hij iets lekkers verkocht voor bij de thee, hij verkocht wel iets cakeachtigs, wat we kochten. Gebakjes, taartjes o.i.d. hebben we hier nog nergens gezien. We hebben even lekker buiten in de zon gezeten tot het te warm werd en de schaduw opzochten. Omdat ik in de middag met Lenah naar een traditionele bijeenkomst voor vrouwen zou gaan voor iemand die gaat trouwen, gingen we niet wandelen. Om half 3 zou Lenah me op komen halen. Even voor 3 uur kwam een kennis van haar me halen om naar de ceremonie te gaan, onderweg sloten nog 2 vrouwen bij ons aan. Lenah was al op de plaats van bestemming toen wij aankwamen. De toekomstige bruid zat onder een grote lap stof in een kamertje te wachten op wat komen ging. In een grote tuin, onder de bomen stond een soort baldakijn met een bekleed matras op de grond. Vooraan zaten vrouwen die regelmatig trommelden, zongen en lawaai maakten. Er stonden rijen stoelen, vele daarvan versierd met witte bekleding en een strik. Tussen een aantal vrouwen in werd de bruid, onder diezelfde lap stof, en begeleid door getrommel en gezang naar de baldakijn gebracht. Zij werd, daar naast een andere vrouw neergezet en de lange lap stof werd keurig voor haar uitgespreid. Een poosje later kwamen haar toekomstige man met nog twee mannen en een aantal vrouwen, ook begeleid met zang e.d. naar de baldakijn. Langzaam aan werd door de bruidegom de lap stof, waar geld opgelegd was, opgerold, steeds een stukje, tot de hij bij zijn bruid was die eindelijk onder de stof uit mocht. De man had voor haar bloemen mee en een cadeautje. Later gaf de bruid geschenken aan de beide moeders. Ondertussen was er achter in de tuin een buffet neergezet waar de vrouw en de man heen liepen. Zij schepte eten op in een wat grotere ‘Mac Donalds’ bak, ging door de knieën en bood het haar toekomstige man aan. Hierna ging hij weg met het eten. De vrouw ging weer vooraan op de matras zitten en werd door diverse mensen geluk gewenst. Al die tijd had ik geen glimlach op haar gezicht gezien. Toen ik Lenah daar naar vroeg, zei ze dat dat de traditie is. Tussen al deze gebeurtenissen door was er muziek en werd er gedanst. Alle gasten konden nu eten gaan halen, er was van alles. Omdat ik voor donker thuis wilde zijn en er voor ons gekookt zou worden heb ik daar geen eten genomen. Ik had ook best, zoals meerdere mensen deden, een bakje eten mee naar huis mogen nemen, dat heb ik niet gedaan. Met een vrouw die ook naar het centrum van Monze ging ben ik teruggelopen. Het was weer een heel aparte ervaring. Heel wat anders dan onze vrijgezellenfeesten met soms grote verkleedpartijen. Maandag 20/8, we zouden vroeg naar de boerderij van Lenah gaan om haar daar een dagje te helpen met het pellen van pinda’s, de moeder van Jeddrick (darmproblemen) had echter gebeld en gevraagd of ze nog geld voor medicijnen en voor eten kon krijgen, ze moest nl. langer bij hem in het ziekenhuis blijven. Dat geld moest dus maandagochtend aan haar overgemaakt worden, maar daar moest Peter voor naar een belwinkel, omdat dat via de telefoon moest. Lenah ging mee en omdat zij naderhand ook nog naar een bank moest, waar allerlei problemen waren, hebben wij wel bijna anderhalf uur op haar staan wachten. Vervelend, maar niets aan te veranderen, we liepen dus pas over tien uur richting huis van Lenah en daarna naar de boerderij, daar was ook nog een kennis van Lenah die ook mee ging doppen. Wat later kwam een kleinkind van die kennis naar de boerderij, een meisje van een jaar of 10, zij ging voor de lunch zorgen. Ze maakte een vuurtje, kookte chima en maakte een gerecht van kool, met wat tomaat en gemalen pinda’s, geheel zonder hulp, we aten met de handen en het smaakte erg lekker. Later kwamen haar vader en broertje ook nog even kijken en meehelpen, alhoewel, het kleine manneke at alle gedopte pinda’s meteen op. Om een uur of half 3 had Lenah er wel genoeg van, ze ging opruimen en daarna liepen we naar huis. (tijdens het pellen van de pinda’s worden de pinda’s en de doppen bij elkaar in een grote bak gedaan, dat komt op ons vreemd over, maar die bak wordt zo geschud en rondgedraaid, dat de doppen bovenop komen en er afgeschept kunnen worden, later worden de pinda’s in de koekenpan geroosterd, er komt geen vet aan te pas.) We gingen nog wel even groente halen bij de boerderij van de ‘ biogasboer’ en we moesten nog even gedag zeggen bij de boerderij van een ander familielid. Rond 16.00u waren we bij Lenah’s huis. Daar brachten we de groente en we namen nog een flinke tas pinda’s mee naar huis om te pellen. Dat hebben we meteen nog een poos gedaan, denk bij doppinda’s niet aan die mooie grote die bij ons te koop zijn, nee, deze zijn veel kleiner, en soms erg gerimpeld door gebrek aan water, maar van eigen land en onbespoten. Om 19.00u stond er weer een lekker bord eten voor ons klaar, Kina en Sylvester hadden weer hun uiterste best gedaan, zoals we van hen gewend zijn.

Liefs Petine.

Reacties

Reacties

vincent

o o leve de traditie... Dit lijkt mij toch helemaal niets, zo'n 'gezellig' huwelijks partijtje.
De omgang met dit soort mensen die van alles mankeren, wat een uitdaging. Ik prijs jullie!
Ondertussen komt de foto van die wc telkens langs die jullie in het begin gestuurd hebben. Kan ik die niet stil zetten?

Lydia

Mooi om te lezen dat elk land zijn eigen tradities heeft. Het lijkt wel een beetje op garnalen pellen ?. Jullie maken toch elke dag weer heel wat mee.
Dikke kus

Huub en Mieke

Wat een mooie verhalen weer! Wij prijzen jullie ook! Heel veel liefs!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!