Lieve allemaal,

Wellicht nog wel leuk om te weten waar, dankzij veel gulle gevers, heel wat geld aan besteed is in Manungu: bergen kleding, dekens, badhanddoeken, vele pakken luiers, 2 ondernemers op weg geholpen, een speciaal stoeltje, een loopstoeltje, schoolbijdrage voor 4 kinderen, 2 biggen, transport naar ziekenhuis voor 4 kinderen, bij komende kosten voor röntgenfoto’s, bloedonderzoek, medicijnen en voedsel, deur, raam, banken, krukje en materialen voor het schooltje, salaris voor de juf, schoenen, aanbetaling beenprothese, 2 fietsen, oogdruppels, standingframe, matrassen, geld voor het project in Chicheleko en vast nog wel iets wat we vergeten zijn te noemen.

Dinsdag 28/8, onze eerste weekdag in Livingstone. Na het ontbijt zijn we opgehaald door een man op de fiets om ons naar onze werkplek te brengen, geen lastige weg om te fietsen, meest asfalt en soms een onverhard deel met af en toe iets te veel zand, zodat wel eens een stukje moesten lopen. Wat wel vreemd is, is het links fietsen, dat is steeds weer goed opletten. We waren de eerste vrijwilligers die aankwamen, dus Wiliam kon ons uitleggen wat de bedoeling is en hij liet ons zien wat er allemaal al gemaakt is met behulp van mensen zo als wij. Er is een school met 3 lokalen die gebruikt kunnen worden, gebouwd, maar nog niet af zijn: 3 lokalen, 2 kamers voor schoolleiders, 1 personeelsruimte en een magazijntje, er zijn ook nog diverse plannen. Dit is allemaal bekostigd door vrijwilligers en sponsors, de kinderen die er komen hoeven geen schoolgeld te betalen, omdat de ouders dat (meestal) niet kunnen bekostigen, velen komen ook naar school, omdat ze dan een maaltijd kunnen krijgen. Momenteel zijn ze bezig met het maken van een betonnen, verhoogd gedeelte rond het nieuwgebouwde stuk. Wij gingen dus meehelpen met het kruien van zand en zakken cement naar de bouwplaats, waar deze materialen vermengd moesten worden met stukken steen en water. Dit moest allemaal m.b.v. scheppen gedaan worden, waarna de massa in kruiwagens een stukje omhoog gereden moest worden. De groep werkers bestond uit 2 vaste krachten, 5 vrouwen en 2 mannen. Ik kan wel zeggen dat het geen licht klusje was, al heel snel had ik stukke blaren op mijn handen, die wat dit soort arbeid betreft ook niets gewend zijn. Er is hard gewerkt, William had niet gedacht dat er deze ochtend 5 zakken cement verwerkt zouden worden, de stoep was een stuk opgeschoten. Nadat alle spullen schoon gemaakt waren, zijn we om half 1 naar huis gefietst, bij de meeste projecten wordt er alleen in de ochtenduren gewerkt. Na de lunch zijn we weer naar het vrijwilligershuis, ‘Sunbird’, gefietst, want ‘s middags is er vanaf 15.00u de mogelijkheid om te helpen bij ‘Linda’s Sunrise homeworkclub’, waar veel kinderen uit de buurt komen, om geholpen te worden met huiswerk, uitleg te krijgen over schoolzaken die ze niet begrijpen, of om een een spelletje te doen of samen te lezen. We wisten dat er een groepje mensen heen zou gaan met de taxi en omdat wij nog niet wisten waar dat was, wilden we de eerste keer meerijden. De volgende keer kunnen we er dan met de fiets naar toe. Er waren inderdaad veel kinderen, waarvan er diverse meteen enthousiast naar ons toe kwamen. We hebben heel wat sommen uitgelegd en voor ze opgeschreven om te maken, maar wat is voor velen het rekenen lastig, alles wordt op de vingers uitgeteld, er lijkt niets geautomatiseerd te zijn. Een meisje dat ik hielp maakte optelsommen van diverse grote getallen onder elkaar, dat foefje kende ze, maar de getallen die boven de duizend uitkwamen kon ze niet oplezen. Na deze ‘schoolmiddag’, zijn we om 17.00u met de taxi terug gereden, vervolgens naar het centrum gefietst en daar hebben we nog even wat boodschappen gedaan. Onze eerste weekdag zat er op, we hadden wel een lekkere maaltijd verdiend, maar die viel een beetje tegen, net als bij de lunch hadden we een koolgerecht en stukjes worst, alleen hadden we nu gekookte aardappels i.p.v. chima, de smaak was goed, maar de afwisseling......., we zullen echter niet klagen, we krijgen 3 maaltijden per dag, dat kan lang niet iedereen zeggen in Zambia. Woensdag 29/8, we waren weer vroeg wakker en lagen nog een poos te lezen op bed voordat we gebruik maakten van de badkamer, die ook door de familie (moeder, dochter en haar gezin) gebruikt wordt, net als de toilet. De badkamer heeft een bad, waarin ook gedoucht kan worden en wel met warm water, erg fijn. Na het ontbijt fietsten we naar de werkplek, waar het gesjouw en geschep weer kon beginnen. Het is leuk te zien hoe jonge vrouwen, waarvan je soms denkt dat ze het ‘vuile week’ zullen schuwen, keihard werken, met zware kruiwagens rijden en niets geven om vuile handen, smerige benen en kleding. De stemming is erg goed en iedereen wil zo veel mogelijk doen. Aan het eind van de ochtend werd alles weer schoongemaakt en opgeruimd, iedereen ging weer naar zijn/haar onderkomen. Thuis werden, toen Peter mijn kleding en gympen buiten uitklopte, deze spullen uit zijn handen genomen en grondig gewassen door degene die hier overdag werkt. (de vrouw des huises is verpleegster in een kliniek) De na de lunch gewassen spullen werden bij het naar buiten lopen uit mijn handen gepakt en aan de lijn gehangen. De volgende keer moeten we de was maar laten doen, daar hebben we zelf blijkbaar geen tijd voor.... Na nog even in de schaduw gelezen te hebben, het is momenteel heel erg warm, pakten we de fiets om naar de huiswerkclub gebracht te worden. We werden opgehaald door de man die ons gisterochtend ook de weg wees naar de werkplek. Er waren weer heel wat kinderen en er viel veel te doen, eerst veel schoolweek, later gewoon gezellig met wat kinderen zitten. Tegen vijf uur gingen we weer naar huis, de was is al voor ons van de lijn gehaald en opgevouwen, wat een luxe! Na het eten wilden we nog buiten lezen vanwege de koelte, maar er waren veel muggen, zodat we toch maar op onze kamer bleven, in de huiskamer staat nl. steeds de tv aan. Donderdag 30/8, gingen we weer naar de bouwplaats, vandaag zou het laatste stuk van de stoep gemaakt worden. Aangezien iedere dag alles in een leeg lokaal opgeslagen wordt, zelfs de planken en de regenton die gebruikt worden, begonnen we met het naar buiten rijden van alle materialen en het gereedschap. Alleen de hopen zand en de hoop stenen blijven uiteraard buiten. Nadat dat gedaan was, konden we starten met het werk, buiten het aanmaken van het beton en het kruien er van, heel zwaar werk, zijn er ook wat lichtere klussen, zoals het onder water zetten van de eerder gestorte delen, het scheppen van zand in de kruiwagen e.d. hier houd ik me liever mee bezig. Aan het eind van de ochtend was het storten gebeurd, er kon weer opgeruimd worden. We fietsten naar huis, waar we eerst een douche namen en daarna lunchten. In de middag zijn we niet naar de club gegaan, we wilden even in het centrum van Livingstone rond kijken. We gingen op zoek naar de markt, waar Peter een paar ‘werkgympen’ kocht en we liepen nog even over de kunstmarkt, waar iedere verkoper je in zijn kraampje wilde hebben. Rond half 6 waren we weer in huis. Het verloop van de dagen hier is tot nu toe redelijk voorspelbaar en weinig afwisselend, wellicht komt daar verandering in nu we verder moeten met een andere opdracht.

Liefs van ons.