Lieve mensen,

Vrijdag 31/8, een dag met veel zon en warmte, (dik boven de 30 graden) zoals we gewend zijn, er is nog maar één dag geweest dat we wolkjes in de lucht zagen. We konden dus weer gewoon in ons t-shirt naar ons werk fietsen, waar we aan de voorbereidingen begonnen voor het pleisteren van de rand van de gestorte stoep. We moesten echter eerst graven tot aan de fundering, dat ging redelijk vlot, omdat het niet vol lag met stenen, iets wat we vreesden. Daarna konden we zand, cement en water vermengen, zodat het pleisterwerk kon beginnen. Buiten Wiliam om, had nog geen van ons zessen ooit iets met pleisteren gedaan, maar we begonnen vol goed moed aan de klus. Het viel zeker niet mee om de specie netjes tegen de stenen aan te krijgen, maar we hielden vol, ondanks dat het ook best zwaar werk was. Gelukkig kon Wiliam ons gestuntel nog goed corrigeren, al kreeg hij niet alles voor de middag af. Hij zou samen met een vrijwilligster ‘s middags nog terugkomen. We hadden deze ochtend vrij lang doorgewerkt, zodat we, toen we thuiskwamen eerst lunchten en daarna douchten. Het leek wel of de werkster hier in huis er op had staan wachten dat we klaar waren, want ze vroeg meteen om ons wasgoed, we gaven haar alles en zeiden dat we mee wilden helpen, maar daar was geen sprake van, toen we terug kwamen lag het keurig opgevouwen voor ons klaar. Wij zijn toen op de fiets gestapt om te proberen postzegels te kopen, wat niet lukte, de beambte wist niet hoeveel er op een kaart moest....., en zijn toen doorgefietst naar de huiswerkclub. Daar hebben we echter wel lang over gedaan, we hebben heel wat onverharde, achteraf paadjes gezien, voordat we het goede pad gevonden hadden. Er waren deze middag heel veel kinderen, velen wilden gemaakte sommen nagekeken en/of uitgelegd krijgen en ze wilden graag nieuw huiswerk. Aan het eind van de middag werden ze verwend met een mooi schrift met een harde kaft, enkele potloden, een pen, een tandenborstel en tandpasta, omdat er een paar vrijwilligers voor het laatst waren. Aangezien er heel veel kinderen aanwezig waren, was er op het laatst niet voor ieder kind meer evenveel en hetzelfde, daar maalden ze echter gelukkig niet om, ze waren blij met hetgeen ze kregen. We fietsten daarna rechtstreeks! naar huis, waar we al snel voorzien werden van eten, vast een goedmakertje voor de avond er voor, toen kregen we pas tegen 8 uur iets te eten, voor ons geen bezwaar, maar waarschijnlijk vond Christine, de vrouw des huizes, dat wel vervelend. Zaterdag 1/9, de dag dat we naar de Victoria Watervallen, de Falls, gingen, nadat Peter na het ontbijt nog even naar het postkantoor was geweest om de kaarten te laten wegen en postzegels te kopen. We hadden met Christine afgesproken dat we om 9.00u wilden vertrekken met een taxi. Wij hadden met de fiets willen gaan, het is hier vandaan nog geen 8 km., maar dat vond ze geen goed idee, omdat er vlak bij het park olifanten op de weg kunnen komen. Christine ging met ons mee het dorp in om voor ons een voordelige rit te krijgen, wat we niet wisten, was dat ze met ons mee ging naar de Falls. We gingen dus met elkaar het park in, wat we al vaker gemerkt hadden is dat de entreeprijs voor Zambianen veel lager is dan voor buitenlanders, 12 kwacha t.o.v. 200, een behoorlijk verschil. Het was nog erg rustig, we konden overal goed kijken en ontzettend genieten. Wat indrukwekkend zijn die watervallen, wat valt het water een eind naar beneden, wat een prachtig gezicht, zeker als er ook nog een aantal regenbogen te zien zijn. Er zijn dagen dat je regenjassen nodig hebt om langs de hele reeks watervallen te lopen, vandaag was dat echter niet nodig het was redelijk droog, alhoewel we soms het idee hadden in een regenbui te lopen, maar met de zon erbij, was dat zeker geen bezwaar, we waren zo weer droog. Later liepen we naar de Zambezie rivier, naar het deel waar de watervallen beginnen, ook een schitterende plek, die in het regenseizoen veel hoger water heeft. Na dit gezien te hebben is Christine in het gebouw gebleven waar je kaartjes kon kopen, wij zijn naar Zimbabwe gelopen na de nodige formaliteiten afgehandeld te hebben. We zijn over een grote, hoge brug over de Zambezie rivier gelopen en zijn gestopt op de plek waar we weer formaliteiten zouden moeten afhandelen om ook van de Zimbabwe kant te kunnen kijken. Daar hadden we niet zo veel zin in, ook al omdat we van diverse kanten gehoord hadden dat de Falls aan de Zambiaanse kant veel mooier zijn, omdat je daar hoger loopt. We zijn dus weer terug gelopen, hebben nee gezegd tegen de mensen die vroegen of we aan bungee jumping wilden doen, op de plek waar je de hoogste/laagste sprong in de wereld kunt maken. Ons niet gezien, dat laten we aan anderen over! Met Christine hebben we weer een taxi genomen en zijn terug gereden naar het begin van het centrum, waar we heen wilden. We zijn daar alle 3 uitgestapt en ieder onze eigen weg gegaan. Wij gingen naar de winkel waar we bundels voor de telefoon gekocht hadden, omdat internet nog steeds niet lekker werkte, dat maakten ze snel in orde. Daarna zijn we nog even in een grote supermarkt geweest voor wat boodschappen en zijn daarna op een terras beland om koffie/thee met iets daarbij te nemen. Op weg naar huis hebben we nog even bij de toeristeninformatie gekeken, maar die was gesloten, zijn nog langs wat winkels gegaan en toen naar huis. Rond half vier namen we plaats op het terras, in de schaduw, om nog even lekker te lezen. Tijdens het eten hadden we de eerste stroomstoring van deze reis, zo’n 3 kwartier was er geen elektriciteit, toen was het weer opgelost. Het was een dag met een geweldige ervaring, nogmaals de Falls waren indrukwekkend, wat een prachtig natuurgeweld. Zondag 2/9 het werd weer tijd voor een rondje rennen, dat was hier minder eenvoudig, maar we hebben uiteindelijk een lekker stuk gerend, al was het wel aardig helling op en af. Na het ontbijt en een douche zijn we ook hier maar eens gaan kijken hoe de kerkdienst is, we gingen naar de mis van 10 uur. De kerk was behoorlijk vol met niet zo veel kinderen als we gewend waren, maar deze dienst duurde dan ook veel langer, bijna 2 uur. Hier was eveneens een jongerenkoor, de drums ontbraken echter, er werd veel en fanatiek gezongen en geklapt, ook door andere mensen in de kerk. De priester had een behoorlijk lange preek, waar we ondanks de Engelse taal, weinig van begrepen, er wordt hier Engels gesproken met een vreemd accent. Na die twee uur hadden we er beiden wel genoeg van, dit hoeft niet meer voor ons. Na nog wat gekocht te hebben, de meeste winkels zijn 7 dagen in de week open, liepen we naar huis, het was al weer bijna lunchtijd. ‘s Middags zijn we naar het Livingstone museum gelopen, dat was wel interessant, maar ook hier, dat was al het derde museum waar dat zo was, werd de verre prehistorie in beeld gebracht. Verder was er veel te zien over het leven van alledag en een aantal rituelen, er was veel informatie over dieren, planten en bomen in Zambia en natuurlijk een deel over Livingstone. Omdat er hier in de buurt wel wat terrasjes zijn, gingen we na het museumbezoek op zoek naar een plekje waar we een lekker glaasje witte wijn zouden kunnen drinken, maar dat is helaas niet gelukt, we blijven wat de alcoholische drankjes betreft nog op nul staan. Een ijsje in deze warmte was een schrale troost..... Tegen half 5 waren we weer thuis, tijd voor wat lees- en schrijfwerk, zodat jullie ook weer wat te doen hebben. We hebben het nog steeds naar onze zin, gaan morgen beginnen aan de tweede en laatste week op het constructieproject, waar we weer nieuwe mensen zullen ontmoeten, ook weer leuk.

We wensen jullie het allerbeste, groet Peter en Ineke.