Voor alle volhouders,

Donderdag 13/9, een dag vol schildereractiviteiten, we waren bijtijds op onze bestemming en konden meteen aan de slag, na de nodige ‘Good mornings’. Wat zitten er al vroeg veel mensen buiten, sommigen iedere dag, al die tijd op dezelfde plek. Misschien halen ze wel zelf eten, maar verder zitten ze daar maar te zitten. Je hoort of ziet ook weinig bewoners met elkaar praten, sommigen kletsen wel veel, maar in hun zelf, er is nauwelijks iemand die daar op reageert. De meesten lachen vriendelijk naar je als je langsloopt en gedag zegt, anderen reageren helemaal niet. Er zijn er ook wel die wat rondlopen, maar de meesten zitten en/of liggen. Het is maar goed dat we niet somber ingesteld zijn, want je zou het hier haast wel worden. Er wordt ook wel veel gelachen hoor, dat zijn echter meestal de mensen die hier werken die plezier hebben met elkaar, dat is maar goed ook. Van de mensen die we hier in Zambia meemaken, krijgen we toch al heel vaak het idee, dat ze plezier hebben en zich heel prettig en gelukkig voelen, ze zijn ook heel vriendelijk, ondanks het feit dat het toch vaak ‘a struckle for life’ is. Vandaag is er een begin gemaakt met het spuiten tegen ongedierte, ook heeft Luca poeder tegen insekten, gekocht op de markt, hij kwam geld bij ons halen, we hebben meteen nog maar 500 kwacha extra aan Angela, de leidinggevende, gegeven om nog wat extra’s te kunnen kopen. Niet veel later kwam ze laten zien wat ze er voor de bewoners van had gekocht, ze was er erg blij mee, en wij dus ook. Peter ging vandaag weer door aan de slaapkamers, ik heb de binnenkant van de huiskamer afgemaakt, toen dat klaar was werd er gevraagd of ik ook de buitenkant kon doen, daar heb ik me later dan ook mee bezig gehouden, het is bijna klaar. Tussendoor heb ik nog geholpen met het uitdelen van de lunch, ben o.a. even meegelopen met een man die met een kruk liep en twee bordjes eten mee moest nemen, dat lukte hem dus niet. Ook vandaag hadden we onze lunch meegenomen, zodat we weer snel aan de slag konden, we zijn om half vijf gestopt en even later naar huis gefietst. Daar hadden we een sputterende, koude douche, het wil maar niet goedkomen met het stromende water. Toen na een poosje ook de stroom nog even uitviel, daar hadden we de avond daar voor ook al last van, wisten we weer zeker dat we niet in Nederland maar in Zambia waren. Er werd weer lekker voor ons gekookt, we hebben niets te klagen. De avonduren werden, zoals meestal, besteed aan schrijven, lezen en foto’s bekijken. Vrijdag 14/9, alweer de laatste dag bij deze groep, de werkenden daar, vinden dat erg jammer, ze zijn nl. erg blij met het schilderwerk dat we doen en de andere hulp die tussendoor geboden wordt. Dat laatste werk doen we de laatste dagen niet zo veel, wij willen wel wat werk van mensen overnemen, als dat niet zou betekenen dat ze dan zelf wat eerder kunnen gaan zitten. In dat geval kunnen we beter werkzaamheden doen, die anders niet gedaan worden, zoals schilderen, er is niemand die op het idee komt om een extra klusje te doen, (bv. een kast uitruimen en schoonmaken, een kamer vast stofvrij maken) wel jammer als je ziet wat er allemaal gedaan kan worden, maar goed dat is niet anders. We hebben ‘s morgens eerst nog wat inkopen gedaan om uit te delen aan bewoners en personeel, nl. pakjes koek en drinken, waar iedereen blij mee was. (we moesten tot onze ergernis nog wel wachten tot de winkel openging, dat vonden we natuurlijk jammer van onze tijd) Na aankomst zijn we snel aan de slag gegaan, nadat ik het schilderen met blauw af had, hebben we iedereen de traktatie gegeven, daarna ben ik Peter gaan helpen met de boven gedeelten van de muren in de slaapkamers. Dat begint al aardig op te schieten, maar er is nog genoeg te doen. We hebben afgesproken dat we volgende week ‘s middags terug zullen komen om te schilderen, als er op de school voor kinderen met een beperking alleen ‘s morgens werk voor ons is. Gelukkig zijn er dagen dat ook Luca kan schilderen, dus dat zal wel in orde komen. Even over half 5 fietsten we naar huis waar helaas weer geen stromend water was, maar gelukkig hebben ze hier wel een behoorlijke watervoorraad. Deze avond hebben we weer voor ons zelf gekookt. Zaterdag 15/9 zijn we vroeg gaan rennen, waarna we ontbeten en douchten, nog steeds met problemen, dus koud. Rond 9.00u waren we buiten om op een zus van Lenah te wachten, die in Livingstone woont, zij kwam ons 2 brieven brengen, 1 van Donard en 1 van de moeder van Sara om ons hartelijk bedanken voor hetgeen we voor hun en hun familie gedaan hebben. (Lenah wilde die graag kopiëren om bij haar verslagen te doen, vandaar dat zij ze nog had) Vervolgens zijn we wat boodschappen gaan doen, omdat het ontbijt altijd erg simpel is, brood met jam en soms een eitje, halen we zelf altijd melk en cornflakes en pindakaas, om wat afwisseling te hebben, wel is er altijd voldoende fruit en zijn er tomaten. Om 11.00u zijn we naar het postkantoor gelopen waar we om 11.30u opgehaald werden met een bus om naar de ‘Africa Queen’ gebracht te worden, een grote boot waarmee we een tocht over de Zambezi maakten. Het was een mooie boot met 2 etages waar leuke zitjes gemaakt waren met lekkere fauteuils, het zag er mooi en gezellig uit. Er liep heel wat personeel rond, allemaal in keurige witte uniformen. Deze boot maakt dagelijks tochten waar je voor in kunt schrijven, die zijn dan tegen de avond, snacks en frisdrank zijn dan inbegrepen. Toen we bij het vrijwilligershuis voor zo’n cruise in wilden schrijven vertelde Rebecca ons dat er speciale, extra tochten waren vroeger in de middag, voor een goed doel. Vorige week zaterdag was de opbrengst voor een weeshuis , (toen waren we een weekend weg) deze zaterdag voor het tehuis waar we afgelopen week werkten, daar hebben we ons natuurlijk voor ingeschreven. De drankjes zouden dan niet bij de prijs inbegrepen zijn, maar dat was uiteraard geen probleem. De boot was redelijk vol en we waren nog maar net onderweg of we zagen al diverse nijlpaarden boven het water uit komen, prachtig. De Zambezi is een heel brede rivier met aan beide oevers een wildpark, een schitterend natuurgebied. Onderweg zagen we verschillende olifanten, nog meer nijlpaarden en heel veel watervogels. We werden getrakteerd op een pasteitje, een broodje en kippenpootjes, waar we een lekker koel glaasje witte wijn!! bij namen, het smaakte prima. Om even over 2 uur meerden we weer aan en werden met de bus naar de startplaats teruggebracht. Rond 15.00u waren we weer thuis, waar we de schaduw van het terras opzochten, want o wat is het hier nu warm, de temp komt tegen de 40 graden in de zon, in de schaduw zo’n 35, oktober is hier de warmste maand met temperaturen boven de graden 40. We kunnen goed tegen de warmte, maar van deze hitte worden we soms ook wel erg duf, maar we moeten het er mee doen. Straks gaan we weer lekker eten, want gekookt en gegeten wordt er, warm of niet.

Heel veel ‘warme’ groeten van Peter en Ineke