Trouwe lezers,

Donderdag 6/9, een nieuwe dag met zowaar wat bewolking, bijna ongekend. Weer op tijd op weg en aan de slag bij de nieuwbouw, waar we verder gingen aan het storten van de vloer. De groep werd even in tweeën gesplitst omdat er aan de overkant bij het schoolgebouw stenen opgehaald moesten worden die door het zand en cement gemengd worden. Die stukjes steen zijn vaak moeilijk op te scheppen, de pick up moest behoorlijk vol geschept worden, dus daar waren we wel even mee bezig, ondertussen ging de rest aan de slag met de vloer. Tijdens de ‘break’ hebben we allen genoten van het betoog van Lazarus, een van de twee sterke mannen die de leiding hebben. Hij vertelde dat hij president van Zambia zou willen worden en heel veel dingen anders zou doen, de hoge salarissen zouden verdwijnen, ook voor de president, en hij zou er voor zorgen dat er veel meer werk kwam door heel veel arbeid, die nu voor Zambia in het buitenland gedaan wordt, hier te laten verrichten. (bv. de vele pinda’s die men in Zambia teelt, worden nu in Zuid Afrika verwerkt tot pindakaas, dat kan ook in Zambia gedaan worden, als je de machines aanschaft) Hij zou nog meer ingrijpende veranderingen doorvoeren, zodat veel meer mensen werk hebben en dat de grote armoede zou verdwijnen. De vrijwilligers om hem heen zouden mooie functies krijgen, mede uit dankbaarheid. (dat riekt naar vriendjespolitiek....) Lazarus was bijna niet te remmen, maar de klus moest toch nog af, dus maar weer aan het werk, we waren uiteindelijk wel iets eerder klaar dan gister. Voor we weg gingen hebben we Wiliam geld gegeven voor de aanschaf van de 11 kozijnen en het glas voor de ramen in het nieuwe toiletgebouw, daar ging weer 2.200 kw. In de middag zijn we weer naar de club geweest, we werden meteen weer naar de plek gebracht waar de nieuwe tafels stonden die we moesten bewonderen. Als er meer geld kwam zouden ze de volgende dag gelakt worden en zouden er bankjes gemaakt worden, Peter heeft toen het resterende bedrag betaald, maar wel gezegd dat het handiger is als hij de volgende keer eerst informeert wat het gaat kosten, zodat anderen niet voor hetzelfde probleem komen te staan, niet iedereen kan zo maar weer 2000kw extra betalen. Vandaag namen 2 meisjes afscheid, ze hadden gevraagd of een blinde man, die al eerder geweest was, gitaar kon komen spelen en zingen, dat gebeurde ook en de dames werden er behoorlijk emotioneel van. Op weg naar huis hebben we nog even wat lekkers gekocht voor morgen, als we de laatste dag op het constructieproject hebben. Nadat we ons thuis opgefrist hadden, wilden we voor het eten gaan zorgen, maar dat hoefde niet, de dochter had gekookt, o.a. 2 soorten Zambiaanse groente, erg lekker. Vrijdag 7/9 voor de laatste keer naar het constructie project, waar we zonder Lazarus aan de slag gingen, dus ook niet de beschikking hadden over de pick up, alles moest dus met kruiwagens overgebracht worden. Toen dat gedaan was konden we 30 kruiwagens zand verplaatsen, die grotendeels verwerkt werden. Er is weer een groot deel van de vloer gestort. Tijdens de pauze hebben we met z’n allen genoten van de meegebrachte koeken, die gingen er wel in na de pittige arbeid. Aan het eind van de ochtend hebben we afscheid genomen van de rest van de ‘bouwvakkers’, onze taak als hun collega’s zit er op. Op de terugweg zijn we bij Kennedy langs gegaan, die had gevraagd of we dat wilden doen, hij wilde iets vertellen over de komende week. Het blijkt dat de school voor de kinderen met een beperking niept deze maar pas volgende week maandag echt gaat beginnen, de komende week kunnen we daar dus helaas nog niet terecht, omdat het werk bij constructie toch wel heel zwaar was, wilde hij weten of we het goed vonden om dan een week in het huis voor de ouderen te willen helpen. Dat vonden we geen bezwaar, zo kunnen we van weer een project iets zien en hoeven we geen zware arbeid te verrichten. We worden op die manier wel heel allround. Thuis mochten we ons opfrissen op de ‘ouderwetse manier’, met koud water en een bakje, want er was geen stromend water. We hadden onszelf deze middag vrij gegeven en dat was ook wel heel lekker, we hebben wat gelezen, spullen opgezocht voor het weekend, gerelaxt en later op de middag nog even in Livingstone rondgewandeld en bier en thee gedronken op een terras. Thuis heb ik nog even een spelletje memory gespeeld met de kleinzoon van 3 (het spel hadden we uit Nederland meegenomen en aan hem gegeven). De kleine won natuurlijk. Daarna had de dochter weer een lekkere maaltijd voor ons bereid. Het is hier de laatste dagen heel erg warm, in de schaduw en in huis komt de temp boven de 30 graden uit, soms word je daar wel een beetje sloom en moe van, maar mooi weer is ook heel fijn. Zaterdag 8/9, vroeg op, want we zouden om even voor 7.00u opgehaald worden, nou ja, iets later, maar wie maalt daar om. Lazarus bracht ons en 8 anderen uit het vrijwilligershuis weg, bij de grens regelde hij wat formaliteiten, waarna we met elkaar de Zambezie over en gingen per boot, we werden daar ‘overgedragen’ aan onze gids/chauffeur voor dit weekend. Die ging met ons mee naar het grensbureau van Botswana, waar we allemaal zelf naar binnen moesten voor de paspoortcontrole. Na door een ‘ontsmettingsbak’ te zijn gelopen (ik kreeg een Bananensplitidee toen me dat gevraagd werd) konden we de jeep weer in. Na nog wat papieren ingevuld te hebben voor het park, konden we naar binnen, waar we rond 10.00u startten met een boottocht op de Chobe, die daar de grens vormt tussen Namibië en Botswana, wat een geweldige ervaring, ten eerste was het een prachtig natuurgebied, de rivier is erg breed en er liggen talloze kleine en grotere eilanden in, ten tweede hebben we daar veel dieren van heel dichtbij gezien. Nijlpaarden en krokodillen in het water en op het land, één krokodil die op het land lag schrok van ons toen we de bocht omkwamen, net als diverse mensen van hem, hij sprong opeens in het water, de mensen in de boot deden dat gelukkig niet, die gilden alleen. We zagen een varaan, heel veel watervogels, waterbuffels en talloze impala’s. Op een van de eilandjes hebben we van een heerlijke lunch genoten bestaande uit o.a. salades, sandwiches en kippenpootjes, ook was er lekker koud water en sap. Het weer was toen weer opgeknapt, tijdens het eerste deel op de boot hebben we regen gehad, we droegen zelfs regenjassen van het park, een ongekende ervaring. Na de lunch zijn we verder gevaren tot ongeveer half 2, toen zijn we weer overgestapt in de jeep om het park via de weg in te gaan. Daar hebben we ons vergaapt aan olifanten, op een bepaald moment leken we wel door ze ingesloten, grote en kleine liepen op nog geen 5 meter bij ons vandaan, schitterend. Ook daar zagen we weer heel veel impala’s, waterbuffels, een giraf, na lang zoeken een leeuw met 5 welpjes, zebra’s, dutchies, moengoes en wat kleinere dieren, erg mooi allemaal. Om even over 6 uur, arriveerden we bij ons kamp, gewoon ergens in het park, geen hek of iets te bekennen. Daar waren al 3 mensen voor ons aan de slag geweest, de tenten stonden, er was een kampvuur met stoelen eromheen, er stond kokend water voor koffie/thee met iets lekkers en ze waren druk aan de slag voor de maaltijd. Het was allemaal prima verzorgd, bij iedere tent stond een lampje en het pad naar het toilet, een kuil met een tentje, was verlicht. Na lekker gegeten te hebben, zaten we nog lekker om het kampvuur, voordat we in de tent nog hebben liggen lezen. De eerste dag was schitterend. Zondag 9/9, kwamen we allemaal rond 6.00u onze tent uit, omdat we vroeg wilden starten. Het ontbijt was bijna klaar, er was weer keuze genoeg. Wat was het koud deze ochtend, iedereen deed zo veel mogelijk kleding aan, in de jeep was het ook nog lang heel koud, vooral omdat het hard waaide. Even voor 7 uur stapten we in om op weg te gaan richting het water, aangezien daar de kans het grootst is om een luipaard en leeuwen te zien. Naar het luipaard is de hele dag gezocht, maar we hebben er geen gezien, maar van leeuwen hebben we volop kunnen genieten. We kwamen op een plek waar er een paar waren, maar toen we er stonden werd de groep steeds groter, tot iets meer dan 10, grote en wat kleinere, op een paar meter afstand, prachtig. Het duurde daarna wel een poos voor we zagen wat we wilden, wel wat kleinere dieren, waterbuffels, enkele zebra’s en een giraf, maar we wilden graag een grote groep giraffen zien en olifanten. Pas tegen het einde van de middag, om 3 uur zouden we weer bij de grens zijn, spotten we bij het water een groepje giraffen en daarna wat olifanten, onze wens werd vervuld. Op weg naar de uitgang, we waren al wat later dan de bedoeling was, kregen we een lekke band, het liep dus nog wat verder uit. Ook de grensbureaus kostten nog de nodige tijd, maar al met al waren we om 17.30 thuis, we hadden er een prachtig weekend opzitten, wat een heerlijke ervaring. Hopelijk zeggen we dat laatste ook volgende week, als we in de ‘bejaardenzorg’ aan het werk geweest zijn.

Lieve groet, Peter en Ineke.